Pathetic

အစိုးရသတင္းစာေတြမွာ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြကို တိုက္ခိုက္တဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ေရးလိုက္ၾကတာ ဘယ္သူကမွလည္း ဖတ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ အဲ့ဒါကို သူတို႕သေဘာေပါက္သြားတယ္ ထင္တယ္။ ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္ေတြမွာပါ အတင္း ထည့္ခိုင္းလာေတာ့တယ္။ ဒါလည္း ဘယ္သူကမွ ဖတ္မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ့ စာမ်က္ႏွာကို ေက်ာ္ဖတ္လိုက္ၾကတာပါပဲ။ (တခါတရံ ေယာင္လို႕မ်ား "ေၾသာ္... ဘာေတြမ်ားပါလိမ့္" ဆိုျပီး တစ္ေၾကာင္းတစ္ေလ မဖတ္မိလိုက္နဲ႕၊ သူခိုးက လူလူဟစ္ ထားတာေတြခ်ည္းပဲ။ )

အဲ့ေတာ့ ဒီလို ဘယ္သူမွ မဖတ္လည္း ဒီေလာက္ စာမ်က္ႏွာၾကီး အျပည့္ ေရးေရးေနၾကတာ ေတာ္ေတာ္ သနားဖို႕ေကာင္းလာတယ္။ (အင္းေပါ့ေလ... သန္းေ႐ႊကေတာ့ အ႐ိုးအရင္း ေပးကိုက္မွာေပါ့။) စာေရးတယ္ဆိုတာ (diary ကလြဲလို႕) စာဖတ္သူ႐ွိမွ ေက်နပ္ ပီတိ ရေတာ့မေပါ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ သူတို႕ကို သနားသနားလာတယ္။ အဲ့ဒီ ေဆာင္းပါး႐ွင္ေတြကို သိရင္ ေျပာေပးၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ္က သနားတယ္ လို႕။

Irreversible dream

Entropy of universe must always increase.
(second law of thermodynamics)

မ်က္စိကို စံုမွိတ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငါ့ေခါင္းထဲမွာ ကိုက္ခဲျခင္းေတြ အျပိဳင္းအ႐ိုင္း ေပါက္ေရာက္ေနလိုက္ထာ။ အခုဆို ၾကာရင္ တစ္ကိုယ္လံုးကို လႊမ္းသြားမလားလို႕ေတာင္ မသိမသာ ေၾကာက္႐ြံ႕လာတယ္။ ဒီအခ်ိန္ေတြဆို ငါတစ္ေယာင္ထဲ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာေနမိတယ္။ ဒါလည္း အထီးက်န္ ကေလးဘဝရဲ႕ အက်င့္ေတြ မေပ်ာက္ေသးတာထင္ပါရဲ႕။ အဲ့ဒီတုန္းကဆိုရင္ေလ အျဖဴေရာင္ ဗ်ိဳင္းေတြ vပံု wပံု ပ်ံသြားတာကို ညေနတိုင္း ေစာင့္ၾကည့္ဖူးတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့သလိုလိုပါပဲ။ ငယ္႐ြယ္ျပီး ႐ူးသြပ္မႈေတြလဲ ႐ွိခဲ့မွာေပါ့။ ဒါေတြကေလ မေန႕ေလာက္ကပဲ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သလိုလိုနဲ႕ပါလား။ အခုေတာ့ မီးလွ်ံေတြ တဖြဲဖြဲ မိုးေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ရဲ႕လား။ ေပ်ာ္႐ႊင္ရဲ႕လား။ ႐ွင္သန္ျခင္းၾကီးက ငါ့ကို ဆြဲထားတုန္းပဲလား။ ႏိုးထလို႕ မရတဲ့ အိပ္မက္႐ွည္ၾကီးလိုေပါ့။ ႏိုးထပါေတာ့။