Broken sentences

I have that feeling of sickness inside me while these days going on like dusts flowing continuously. The destruction of fate throughout this life was not a reversible process. my mind is a chamber of an unstable reactor falling apart like those melted into tears. this head, so stuck inside hallucination of ghosts in myself, no way to reach the line of happiness. please dont ask me to do what i dont want to do. obligations are forcing me towards the edge. deceiving of love could be the another infection of sufferings within which sometimes completely out of control. there could be some other kind of feelings which they come together as side effects of human nature. run. my dear run. time, is chopping your life madly.

actual offline log time: 2010-03-20, 22:20

Bring Me To Life

စာရိုက္ရမွာ ပ်င္းေနလို့ စိတ္ထဲမွာပဲ ေရးေနတာ ျကာျပီ။ ဒီရက္ပိုင္း အရမ္းကို lonely ျဖစ္ေနေတာ့ ဘာလုပ္ဖိဳ့မွလည္း mood မရွိဘဴး။ ဘာမွလည္း
အဆင္မေျပဘူး။ ဒါေတြလည္း ေျပါမေနခ်င္ေတာ့ပါဘဴး။ ဟိုတစ္ေန့က သီခ်င္း အေဟာင္းေလး တစ္ပဳတ္ ဘာသာျပန္ျကည့္ထားတာ။
Evenesence ရဲ့ "Bring Me To Life" ေလ။ ဖတ္ျကည့္ေပးျကပါအံဳး။ (it is not line by line translation.)

"Bring Me To Life"

ခံစားခ်က္ေတြလည္း ေအးခဲျပီး ရင့္ေရာ္သြားတယ္၊
ငါ့ဝိညာဉ္ရဲ့ အတြင္းဆံဳးအေမွာင္မွာ ဝဲလွည့္ ၊
တိတ္ဆိတ္ျခင္းနဲ့ အတဴ ငါ့ကိုယ္ငါ နက္နက္ရွိုင္းရွိဳင္း ပိတ္ေလွာင္ ေနခဲ့မိျပီထင္ရဲ့။

ငါ့ကို္ငါ လြင့္ျပယ္ ေပ်ာက္ဆံဳးေနခ်ိန္မွာ
မင္းတစ္ေယာက္သာ ေျခသံဖြဖြနဲ့ ေရာက္ရွိလာတယ္။
ေနာက္ျပီး ငါ့ရဲ့ ဖြင့္ထားတဲ့ မ်က္ဝန္းတံခါးကေန
စိတ္ရဲ့ အတြင္း ဆံုးထိ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ျပီး
ရွာေဖြ ဆယ္ယူေပးသူပါ။

ငါ့ကို ဒီအေမွာင္ထဲက နိုးထေစပါေတာ့ အခ်စ္ေလးေရ
ငါျပိဳက်မသြားခင္
ငါ့ရဲ့ေသြးေတြ စီးဆင္းဖို့ အမိန့္ ေပးပါအံုး
မရွိျခင္းေတြထဲမွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနသူကိဳ ကယ္တင္သဴေရ။

ဒီအနွစ္မဲ့တဲ့ ဘဝထဲမွာ
မင္းမရွိရင္ ငါမျဖစ္တည္နိဳင္ဘဴးေလ၊
မင္းရဲ့အေငြ႕နဲ့ ငါ့ကိုျဖစ္တည္ေစျပီး
မင္းရဲ့အခ်စ္နဲ့ အသက္သြင္းခဲ့ပါ။

မင္းရဲ့ ထိေတြ႕မႈနဲ့ အခ်စ္မရွိသေရြ႕
ရင္ထဲမွာ ေအးခဲ ရပ္တန့္ေနတယ္ ။
အခ်စ္ေလးေရ...
အလြမ္းေတြနဲ့ဖြဲ႕သီထားတဲ့ ေသဆံုးျခင္းေတြရဲ့အလယ္
မင္းေလးကသာ အသက္ဓါတ္ေပါ့။

ဘာမွ ယံုျကည္စရာ မရွိေလာက္ေအာင္
တစ္ေယာက္ထဲေမွာင္မိုက္ေနရခ်ိန္ေတြမွာ
နွစ္ေပါင္း တစ္ေထာင္စာေလာက္ အိပ္ေမာက်ေနရသဴကိဳ
ရွင္သန္ထေျမာက္ေစသဴေရ...
မင္းမရွိလို့ ခံစားခ်က္ဝိညာဉ္ေတြ ပ်က္သဳန္း
ေသသူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ မထားခဲ့ပါနဲ့
မင္းရဲ့အခ်စ္နဲ့ အသက္သြင္းခဲ့ပါ။

it is not line by line translation. how is it?

Unicode version

စာရိုက်ရမှာ ပျင်းနေလို့ စိတ်ထဲမှာပဲ ရေးနေတာ ကြာပြီ။ ဒီရက်ပိုင်း အရမ်းကို lonely ဖြစ်နေတော့ ဘာလုပ်ဖို့မှလည်း mood မရှိဘူး။ ဘာမှလည်း အဆင်မပြေဘူး။ ဒါတွေလည်း ပြောမနေချင်တော့ပါဘူး။ ဟိုတစ်နေ့က သီချင်း အဟောင်းလေး တစ်ပုတ် ဘာသာပြန်ကြည့်ထားတာ။ Evenesence ရဲ့ "Bring Me To Life" လေ။ ဖတ်ကြည့်ပေးကြပါအုံး။

"Bring Me To Life"

ခံစားချက်တွေလည်း အေးခဲပြီး ရင့်ရော်သွားတယ်၊
ငါ့ဝိညာဉ်ရဲ့ အတွင်းဆုံးအမှောင်မှာ ဝဲလှည့် ၊
တိတ်ဆိတ်ြခင်းနဲ့ အတူ ငါ့ကိုယ်ငါ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ပိတ်လှောင် နေခဲ့မိပြီထင်ရဲ့။



ငါ့ကို်ငါ လွင့်ပြယ် ပျောက်ဆုံးနေချိန်မှာ
မင်းတစ်ယောက်သာ ခြေသံဖွဖွနဲ့ ရောက်ရှိလာတယ်။
နောက်ပြီး ငါ့ရဲ့ ဖွင့်ထားတဲ့ မျက်ဝန်းတံခါးကနေ
စိတ်ရဲ့ အတွင်း ဆုံးထိ ဝင်ရောက်လာခဲ့ပြီး
ရှာဖွေ ဆယ်ယူပေးနိုင်သူပါ။



ငါ့ကို ဒီအမှောင်ထဲက နိုးထစေပါတော့ အချစ်လေးရေ
ငါပြိုကျမသွားခင်
ငါ့ရဲ့သွေးတွေ စီးဆင်းဖို့ အမိန့် ပေးပါအုံး
မရှိခြင်းတွေထဲမှာ ပျောက်ဆုံးနေသူကို ကယ်တင်သူရေ။



ဒီအနှစ်မဲ့တဲ့ ဘဝထဲမှာ
မင်းမရှိရင် ငါမဖြစ်တည်နိုင်ဘူးလေ၊
မင်းရဲ့အငွေ့နဲ့ ငါ့ကိုဖြစ်တည်စေပြီး
မင်းရဲ့အချစ်နဲ့ အသက်သွင်းခဲ့ပါ။



မင်းရဲ့ ထိတွေ့မှုနဲ့ အချစ်မရှိသရွေ့
ရင်ထဲမှာ အေးခဲ ရပ်တန့်နေတယ် ။
အချစ်လေးရေ...
အလွမ်းတွေနဲ့ဖွဲ့သီထားတဲ့ သေဆုံးခြင်းတွေရဲ့အလယ်
မင်းလေးကသာ အသက်ဓါတ်ပေါ့။



ဘာမှ ယုံကြည်စရာ မရှိလောက်အောင်
တစ်ယောက်ထဲမှောင်မိုက်နေရချိန်တွေမှာ
နှစ်ပေါင်း တစ်ထောင်စာလောက် အိပ်မောကျနေရသူကို
ရှင်သန်ထမြောက်စေသူရေ...
မင်းမရှိလို့ ခံစားချက်ဝိညာဉ်တွေ ပျက်သုန်း
သေသူတစ်ယောက် အဖြစ် မထားခဲ့ပါနဲ့
မင်းရဲ့အချစ်နဲ့ အသက်သွင်းခဲ့ပါ။


it is not line by line translation. how is it?

Why Does Time Flies By As You Get Older

ဟိုတစ္ေန့က Slashdot က post တစ္ခုမွာ ေတြ႕တာေလးပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို့ အသက္ျကီးလာရင္ အခ်ိန္ေတြကုန္တာ ျမန္တယ္ ငယ္ငယ္ တုန္းကလိုမဟုတ္ဘဴး လို့ ေျပါျကတယ္ေလ။ တကယ္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ဆို ၁၀တန္းေရာက္တဲ့ထိ ၁၀နွစ္ ေလာက္ကာလဟာ အျကာျကီးရွိခဲ့သလိုပဲ။ အခု အသက္ ၃၀ ဝန္းက်င္မွာ ၁၀နွစ္က ခဏေလး ျဖုတ္ျဖုတ္နဲ့ ကဳန္သြားေရာ။

သူတို့ research ေတြအရ အယူအဆ နွစ္ခ်က္ရွိတယ္တဲ့။

အယူအဆ ၁။ အသက္ျကီးလာရင္ ဦးေနွာက္ထဲက clock speed ကေနွးသြားတယ္။ လူငယ္ေတြကို စိတ္ထဲကေန တစ္မိနစ္ ျပည့္ေလာက္တဲ့အခ်ိန္ မွန္းျပီး ေျပါခိဳင္းေတာ့ စကၠန့္ ၆၀ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ မွာ ေျပါျကတယ္။ အသက္၇၀ေလာက္ လဴျကီးေတြက် စကၠန့္ ၉၀ေလာက္ မွာေျပါျကတယ္။

အယူအဆ ၂။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အရာရာဟာ အသစ္အဆန္း ေတြမို့ ဦးေနွာက္ထဲကို ေရးမွတ္ရတာေတြ အမ်ားျကီးပဲတဲ့။ အဲေတာ့ အမ်ားျကီးေပါ့။ ျကီးလာေတာ့ ေတြ႕ျကံုျပီးသားေတြဆိုရင္ ဦးေနွာက္ထဲကို ထပ္ေရးစရာ မလိုေတာဘူးတဲ့။ (data တူတာေတြစုျပီး compress လုပ္တဲ့ algorithm မ်ိုး ယဴဆျကပံုရတယ္။ :P ) အဲေတာ့ အခ်ိန္ ေတြတိုတယ္လိဳ့ ခံစားရတယ္တဲ့။

ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ ။ ကြ်န္ေတာ္ဆို အသက္ ၂၀ နဲ့ ၃၀ ျကားဆို အေတြ႕အျကံုအသစ္က အရမ္းမ်ားတယ္။ နိုင္ငံျခါးမွာ လူမ်ိုးျခါးေတြ၊ စကားအသစ္ေတြေျပါရ၊ ပညာရပ္ အသစ္ေတြ ေလ့လာရ၊ အခက္အခဲေတြ ျကံုရ ေျဖရွင္းရ။ စံုေနတာပဲ။ ၁၀တန္းမတိုင္ခင္ကဆို ဒီေက်ာင္း ဒီစံနစ္ ဒီလူ ဘာမွ ထူးျခါးတာ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ၁၀တန္းေရာက္တဲ့ထိ ၁၀နွစ္ ေလာက္ကာလဟာ အျကာျကီးရွိခဲ့သလိုပဲ။ ၂၀ နဲ့ ၃၀ ျကားကာလက ျမန္သလိုပဲ။ အဲေတာ့ အယူအဆ ၁ ကပိုျပီး မွန္မွာေပါ့။ မဟဳတ္ဘဴးလား။ What do you think? Let me know your opinion.

အယူအဆ 2 ဆိုရင္ေတာ့ ခရီးေတြဘာေတြ သြားရင္ အျဖစ္အပ်က္ေတြမ်ားေတာ့ ၂ ရက္ျကာတာကို ၃ ရက္ေလာက္ျကာတယ္လို့ ခံစားရတာမ်ိဳး ရွိတတ္ပါတယ္။

Unicode Version

ဟိုတစ်နေ့က Slashdot က post တစ်ခုမှာ တွေ့တာလေးပါ။ ကျွန်တော်တို့ အသက်ကြီးလာရင် အချိန်တွေကုန်တာ မြန်တယ် ငယ်ငယ် တုန်းကလိုမဟုတ်ဘူး လို့ ပြောကြတယ်လေ။ တကယ်ပါပဲ။ ကျွန်တော်ဆို ၁၀တန်းရောက်တဲ့ထိ ၁၀နှစ် လောက်ကာလဟာ အကြာကြီးရှိခဲ့သလိုပဲ။ အခု အသက် ၃၀ ဝန်းကျင်မှာ ၁၀နှစ်က ခဏလေး ဖြုတ်ဖြုတ်နဲ့ ကုန်သွားရော။

သူတို့ research တွေအရ အယူအဆ နှစ်ချက်ရှိတယ်တဲ့။

အယူအဆ ၁။ အသက်ကြီးလာရင် ဦးနှောက်ထဲက clock speed ကနှေးသွားတယ်။ လူငယ်တွေကို စိတ်ထဲကနေ တစ်မိနစ် ပြည့်လောက်တဲ့အချိန် မှန်းပြီး ပြောခိုင်းတော့ စက္ကန့် ၆၀ ပတ်ဝန်းကျင်လောက် မှာ ပြောကြတယ်။ အသက်၇၀လောက် လူကြီးတွေကျ စက္ကန့် ၉၀လောက် မှာပြောကြတယ်။

အယူအဆ ၂။ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ အရာရာဟာ အသစ်အဆန်း တွေမို့ ဦးနှောက်ထဲကို ရေးမှတ်ရတာတွေ အများကြီးပဲတဲ့။ အဲတော့ အများကြီးပေါ့။ ကြီးလာတော့ တွေ့ကြုံပြီးသားတွေဆိုရင် ဦးနှောက်ထဲကို ထပ်ရေးစရာ မလိုတောဘူးတဲ့။ (data တူတာတွေစုပြီး compress လုပ်တဲ့ algorithm မျိုး ယူဆကြပုံရတယ်။ :P ) အဲတော့ အချိန် တွေတိုတယ်လို့ ခံစားရတယ်တဲ့။

ကျွန်တော့်အမြင်ကတော့ ကျွန်တော်ဆို အသက် ၂၀ နဲ့ ၃၀ ကြားဆို အတွေ့အကြုံအသစ်က အရမ်းများတယ်။ နိုင်ငံခြားမှာ လူမျိုးခြားတွေ၊ စကားအသစ်တွေပြောရ၊ ပညာရပ် အသစ်တွေ လေ့လာရ၊ အခက်အခဲတွေ ကြုံရ ဖြေရှင်းရ။ စုံနေတာပဲ။ ၁၀တန်းမတိုင်ခင်ကဆို ဒီကျောင်း ဒီစံနစ် ဒီလူ ဘာမှ ထူးခြားတာ မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့်လည်း ၁၀တန်းရောက်တဲ့ထိ ၁၀နှစ် လောက်ကာလဟာ အကြာကြီးရှိခဲ့သလိုပဲ။ ၂၀ နဲ့ ၃၀ ကြားကာလက မြန်သလိုပဲ။ အဲတော့ အယူအဆ ၁ ကပိုပြီး မှန်မှာပေါ့။ မဟုတ်ဘူးလား။ What do you think? Let me know your opinion.

အယူအဆ 2 ဆိုရင်တော့ ခရီးတွေဘာတွေ သွားရင် အဖြစ်အပျက်တွေများတော့ ၂ ရက်ကြာတာကို ၃ ရက်လောက်ကြာတယ်လို့ ခံစားရတာမျိုး ရှိတတ်ပါတယ်။